Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι σχεδόν όλοι υποφέρουν από κάποιο είδος φοβίας. Ενώ κάποιοι άνθρωποι φοβούνται τους κλειστούς χώρους, το σκοτάδι ή τα έντομα, άλλοι βιώνουν μια φοβία που σχετίζεται με τα ζώα.
Αλεκτοροφοβία
Αυτός ο ασυνήθιστος φόβος σχετίζεται με κότες και νεοσσούς. Ωστόσο, ένα άτομο δεν φοβάται απαραίτητα την επαφή με πουλερικά. Ακόμα και ένα βίντεο ή μια φωτογραφία ενός κόκορα μπορεί να το τρομοκρατήσει. Μερικά άτομα με αλεκτοροφοβία δεν αντέχουν να κοιτάξουν αυγά, φτερά ή κρέας κότας. Αυτή η ψυχική διαταραχή επηρεάζει τόσο τους ενήλικες όσο και τα παιδιά.
Αυτή η φοβία μπορεί να πηγάζει από παιδικό τραύμα που σχετίζεται με τα κοτόπουλα. Μπορεί επίσης να πηγάζει από τρομακτικές ιστορίες που αφηγούνται ενήλικες, οι οποίοι χρησιμοποιούν αυτές τις ιστορίες τρόμου για να αποθαρρύνουν τα παιδιά από το κοτέτσι. Μερικοί άνθρωποι φοβούνται τα πουλερικά από φόβο μήπως προσβληθούν από κάποια μεταδοτική ασθένεια.
Ντοραφοβία
Αυτός ο τύπος ζωοφοβίας σχετίζεται με τον φόβο να αγγίξουν τη γούνα των ζώων. Οι άνθρωποι που βιώνουν αυτόν τον φόβο δεν φοβούνται τα ζώα αυτά καθαυτά. Φοβούνται να αγγίξουν τη γούνα τους, κάτι που πιστεύουν ότι θα μπορούσε να προκαλέσει υπερβολική τριχοφυΐα.
Οι δοραφοβικοί δεν αντέχουν την θέα γούνινων γατών ή σκύλων. Επίσης, νιώθουν τρόμο στη θέα ενός ατόμου που φοράει γούνα. Αυτή η φοβία συνήθως προκύπτει από επίθεση ζώου. Ωστόσο, μερικές φορές εμφανίζεται χωρίς προφανή αιτία και ο πάσχων δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί φοβάται τη μυρωδιά και την όψη της γούνας.
Λουτραφοβία
Με την πρώτη ματιά, ζώα όπως οι βίδρες φαίνονται εντελώς αξιολάτρευτα. Αλλά μερικοί άνθρωποι πιστεύουν το αντίθετο. Φοβούνται ότι αυτό το θηλαστικό θα τους επιτεθεί μόλις μπουν σε ανοιχτά νερά. Αυτή η φοβία τους κάνει να αποφεύγουν τα ποτάμια και τις λίμνες ακόμη και σε περιοχές όπου δεν έχουν βρεθεί ποτέ βίδρες.
Μερικά λουτραφοβικά ζώα φοβούνται όχι μόνο την εμφάνιση του ζώου και την πιθανή επιθετικότητά του, αλλά και τη μυρωδιά που εκπέμπει το δέρμα του. Αυτή η φοβία συνήθως αναπτύσσεται μετά από μια ατυχή συνάντηση με μια βίδρα. Παρά την ακίνδυνη εμφάνισή του, αυτό το αρπακτικό ζώο μπορεί να επιδείξει επιθετικότητα, έστω και σε αυτοάμυνα.
Αιλουροφοβία
Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν τις γάτες με στοργικά και τρυφερά κατοικίδια που μπορούν να γεμίσουν ένα σπίτι με ζεστασιά και άνεση. Αλλά για όσους πάσχουν από αιλουροφοβία, μόνο μια ματιά σε ένα γούνινο ζώο είναι αρκετή για να τους προκαλέσει πανικό. Μερικοί πάσχοντες φοβούνται την απρόβλεπτη συμπεριφορά των γατών, ενώ άλλοι φοβούνται μήπως κολλήσουν κάποια μόλυνση από αυτές. Μερικά άτομα με αυτή τη διαταραχή βιώνουν φόβο αποκλειστικά για τις μαύρες γάτες, επικαλούμενα οιωνούς και δεισιδαιμονίες.
Η αιλουροφοβία αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα ατυχών αλληλεπιδράσεων με αυτό το ζώο ή συναισθηματικής αστάθειας. Δηλαδή, ένα άτομο μπορεί να αναπτύξει έναν τρομακτικό φόβο για τις γάτες απλώς επειδή κάποιος του λέει μια τρομακτική ιστορία για αυτό το κατοικίδιο.
Μοτεφοβία
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τα έντομα, αλλά λίγοι βιώνουν τρόμο στη θέα των πεταλούδων. Η μοτεφοβία αναπτύσσεται συχνότερα σε παιδιά, τα οποία έχουν διδαχθεί ότι αυτά τα έντομα είναι επικίνδυνα. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου ο φόβος επιμένει και στην ενήλικη ζωή. Οι μοτεφοβικοί πιστεύουν ότι οι πεταλούδες θα τους επιτεθούν, θα σέρνονται, θα φτερουγίζουν τα φτερά τους, ακόμη και θα τις δαγκώνουν.
Αυτή η φοβία συχνά αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα ψυχολογικού τραύματος στην παιδική ηλικία ή απροσδόκητης έκθεσης σε μεγάλο αριθμό αυτών των εντόμων. Μερικοί πάσχοντες παραδέχονται ότι ανέπτυξαν φόβο για τις πεταλούδες μετά από επίσκεψη σε ζωοτροφεία ή μουσεία εντόμων.
Πτερονοφοβία
Αυτή η σχετικά σπάνια φοβία είναι πιο συχνή στις γυναίκες, οι οποίες βιώνουν έναν ανεξήγητο φόβο στη θέα των φτερών. Αυτός ο φόβος δεν απαιτεί απαραίτητα άμεση επαφή με το πουλί. Ακόμη και ένα απλό μαξιλάρι από φτερά μπορεί να προκαλέσει πανικό.
Οι πτερονοφοβικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν την αιτία αυτού του φόβου, καθώς καταλαβαίνουν ότι τα ίδια τα φτερά είναι ακίνδυνα. Αλλά μόλις βλέπουν την πηγή του τρόμου τους, βιώνουν μια κρίση πανικού, που συνοδεύεται από πνιγμό και εμετό.
Η πτερανοφοβία συνήθως ξεκινά στην παιδική ηλικία. Ο φόβος μπορεί να προκύψει από κάτι τόσο ακίνδυνο όσο το γαργάλημα από φτερά. Ωστόσο, αυτή η φοβία είναι συνήθως συνέπεια της ορνιθοφοβίας—του φόβου για τα πουλιά.
